Porządek Mszy Świętych:

Niedziele i Święta:

7.30   9.30
11.00
12.30   18.00

Dni powszednie:

7.00   18.00

Kancelaria czynna:

Poniedziałek: 18.30-19.30
Środa: 18.30-19.30
Piątek: 16.00-17.00

Spowiedź Święta:

30 min przed każdą mszą świętą na tygodniu.

Sakramenty

CHRZEST ŚWIĘTY

Prosimy o zgłaszanie chrztów dzieci, około tygodnia przed dniem Chrztu św.

Do kancelarii przynosimy:

  • odpis skrócony aktu urodzenia dziecka z USC
  • zaświadczenia, że osoby wybrane na chrzestnych, zostały dopuszczone do pełnienia tej funkcji przez proboszczów miejsc, w których każde z nich mieszka
    (w przypadku trudności doręczenia tego dokumentu wcześniej, np. duża odległość miejsca zamieszkania chrzestnych - może być zdjęcie tego dokumentu w telefonie, oryginał dokumentu doręczą chrzestni w dniu chrztu)

Przypominamy, że na chrzestnych wybieramy osoby ochrzczone i bierzmowane, które uczestniczą we Mszy świętej w Niedzielę i święta tzw. nakazane, przyjmując Komunią św. !!! Zaświadczenie dla kandydata o tym, że może pełnić tę posługę, wystawia proboszcz miejsca ich zamieszkania.

 

ZANIM ZOSTANIESZ CHRZESTNYM …

Zgodnie ze zwyczajem Kościoła, przyjmujący chrzest, powinni mieć chrzestnych wybranych ze wspólnoty wiernych. Rodzice lub opiekunowie dziecka winni powoływać jednego chrzestnego(ą) albo dwoje chrzestnych. Większej liczby chrzestnych, ani dwóch osób tej samej płci prawodawca nie dopuszcza!

Kodeks Prawa Kanonicznego, tak określa istotne zadania chrzestnych;

  1. wraz z rodzicami chrzestny ma przedstawić dziecko do chrztu,
  2. ma pomagać ochrzczonemu, aby prowadził życie chrześcijańskie,
  3. ma troszczyć się, aby najpierw z rodzicami, a potem sam ochrzczony, wypełniał obowiązki wynikające z przyjęcia tego sakramentu.

KTO MOŻE PEŁNIĆ FUNKCJĘ CHRZESTEGO?

Aby chrzestny mógł spełnić wspomniane zadania, prawodawcy kościelni stawiają konkretne wymagania odnośnie tego, kto może pełnić funkcję chrzestnego i jak ma się do tej funkcji przygotować.

Kodeks Prawa Kanonicznego stanowi, że do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

  1. jest wybrany przez rodziców przyjmującego chrzest
  2. jednocześnie jest odpowiedni do podjęcia tego zadania i ma intencję jego pełnienia
  3. ukończył 18 lat życia*.

*Proboszcz może dla słusznej przyczyny dopuścić wyjąt­kowo do pełnienia tego zadania osobę nie mającą wymaganego wieku, ale w praktyce staramy się wybierać na chrzestnych osoby życiowo samodzielne, które mogą być dla nas wzorem i pomocą katolickiego wychowania dzieci.

  1. jest katolikiem „praktykującym” tzn.

-  uczestniczy we Mszy świętej w niedzielę tzw. święta nakazane, przyjmując  Komunię świętą.

komunię świętą oraz w miarę regularnie przystępuje do spowiedzi

- przyjął sakrament bierzmowania i Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiednie do podejmowanego zadania

- nie  podlega  karze  kanonicznej  wymierzonej lub deklarowanej zgodnie z prawem

- nie jest ojcem lub matką przyjmującego Chrzest.

Dodatkowe postanowienia odnośnie chrzestnych znajdujemy w Instrukcji Episkopatu o chrzcie dzieci (nr 5). Stanowi ona:

Kapłan sprawdza, czy przedstawieni kandydaci na chrzestnych spełniają warunki określone przez Kościół i zatwierdza (lub odrzuca) ich wybór.

KTO NIE MOŻE PEŁNIĆ FUNKCJI CHRZESTEGO?

Chrzestni mają być katolikami, żyjącymi w wierze zgodnie z nauką Kościoła.

Nie wolno więc dopuszczać do pełnienia tej funkcji osób żyjących w niesakramentalnym związku małżeńskim oraz młodzieży, która zrezygnowała z katechizacji (należy w związku z tym przedstawić odpowiednie zaświadczenie od katechety). Nie powinno się wybierać na chrzestnych osób, które swoje dzieci „wypisali z religii”. Skoro swoich dzieci nie wychowują po katolicku tym bardziej nie pomogą obcym. Rodzice powinni szukać chrzestnych wśród bliższej rodziny i sąsiadów.

Należy przeciwstawiać się zdarzającym się zwyczajom zapraszania na rodziców chrzestnych ludzi przygodnych, dobrze sytuowanych, którzy jak można przypuszczać nigdy nie będą się interesowali religijnym wychowaniem chrześniaka jak również czynić pierwszorzędnym kryterium wyboru młodość i urodę osoby („że dziecko będzie miało ładną chrzestną”).

Chrzestni, których Kapłan nie zna powinni wykazać się znajomością i intencją spełniania powyższych warunków, a jeśli są z innej parafii muszą przedstawić stosowne zaświadczenie (świadectwo kwalifikacyjne) od proboszcza  parafii, w której mieszkają.                                

JAKIE ZADANIA CZEKAJĄ CHRZESTNEGO PODCZAS LITURGII?

  • pobożnie uczestniczyć we Mszy świętej przyjmując Komunię Świętą ( jeśli to konieczne odpowiednio wcześnie powinno się przystąpić do spowiedzi)
  • z całego serca modlić się za chrzczone dziecko, aby żyjąc w Bożej Łasce, dotrzymało obietnic chrzcielnych
  • powtarzając po kapłanie i rodzicach, uczynić kciukiem znak Krzyża Świętego na czole dziecka
  • brać udział w dialogach z kapłanem, zawartych w obrzędach chrztu dzieci. (wsłuchiwać się w pytania i odpowiadać odważnie, głośno, zgodnie z prawdą)

Uwaga! Z racji uroczystej formy obrzędu Chrztu Świętego, na stawiane pytania odpowiadamy następująco:

  • czy wyrzekacie się …? - „wyrzekamy się
  • czy wierzycie …? - „wierzymy
  • czy chcecie …?                 - „chcemy
  • czy jesteście świadomi…? - „jesteśmy świadomi”
  • Spełnić właściwie charakterystyczny dla swojej posługi obrzęd:
  • MATKI CHRZESTNE – położyć na piersi dziecka, wcześniej przygotowaną, białą szatkę.
    Jest ona symbolem Łaski Uświęcającej, która zamieszkała w czystym sercu dziecka.

Robimy to na słowa kapłana: „stałaś(eś) się nowym stworzeniem i przyoblekłaś(eś) się w Chrystusa, dlatego otrzymujesz białą szatę …

  • OJCOWIE CHRZESTNI – zapalić, wcześniej przygotowaną, świecę chrzcielną od Paschału i podtrzymywać ten ogień do końca Mszy świętej. Ten znak to światło Chrystusa, które oświeca nasze życie. Będzie on towarzyszył ochrzczonemu aż do śmierci.

Robimy to na słowa kapłana: Przyjmijcie światło Chrystusa! Podtrzymywanie tego światła powierza się Wam, rodzice i chrzestni

(Przystępując do Komunii Świętej należy z należytą ostrożnością odsunąć zapaloną świecę sprzed siebie lekko na bok,
żeby nie oparzyć kapłana podającego Komunię świętą)
.

 

 

I KOMUNIA ŚWIĘTA

I Komunia Święta w naszej parafii jest zawsze w przedostatnią niedzielę maja o godz. 9:00 jedna grupa i o 11:00 druga grupa.

 

BIERZMOWANIE

 

Serdecznie zapraszamy na przygotowanie do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania
w parafii pw. Św. Piotra Apostoła w Radomiu młodzież, która:

- przyjęła sakramenty: Chrztu świętego, Pokuty i pojednania oraz Eucharystii

- poważnie traktuje swoją wiarę,

- uczestniczy we Mszach św. w niedziele i tzw. święta nakazane,  często się spowiada
   i przyjmuje Komunię św.

- wie, że podstawą rozwoju duchowego jest praktykowanie swojej wiary w szerokim wymiarze

- chce rozwijać wiarę w poczuciu odpowiedzialności za swoje dobro duchowe,

- należy do tej parafii 

 

WPROWADZENIE PASTORALNE

 „Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy,

umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania wg jej zasad”

(słowa wypowiadane podczas liturgii przez kandydatów do bierzmowania)

 

Przygotowanie kandydatów do bierzmowania wg Katechizmu Kościoła Katolickiego (KKK) ma doprowadzić chrześcijanina do ściślejszego zjednoczenia z Chrystusem i żywszej przyjaźni z Duchem Świętym, przejawiającej się w otwarciu na Jego dary i natchnienia, aby lepiej podjąć apostolską  odpowiedzialność za życie chrześcijańskie.

Następnie KKK przewiduje tradycyjne formy przygotowania:

katechetyczne czyli dalsze w szkole, na lekcjach religii oraz

duchowe, czyli bezpośrednie w parafii.

Przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania ma na celu ukazanie, rozbudzenie i umocnienie świadomości przynależności ochrzczonych do Kościoła, zarówno powszechnego jak i miejscowej wspólnoty parafialnej, dlatego powinno się je przeżywać w swojej parafii.

Przygotowanie młodzieży należy głównie do rodziców, wspieranych katechizacją Kościoła. Chodzi w nim nie tylko o formację intelektualną, lecz o formację "ducha wiary i stopniowe jego umacnianie", które dokonuje się poprzez praktyki religijne w rodzinie, w które dziecko jest wprowadzane stopniowo i z miłością, aby przyjęło je jako swoją postawę życia. Kandydat, wspierany świadectwem chrześcijańskiego życia rodziców, może owocnie przyjąć Sakrament Bierzmowania.      

Podobnie jak Maryja i Apostołowie trwali na modlitwie oczekując Zesłania Ducha Świętego, tak też kandydaci do bierzmowania, przez bardziej intensywną modlitwę winni przygotować się do przyjęcia z uległością i dyspozycyjnością mocy i łask Ducha Świętego.

Całe przygotowanie ma doprowadzić kandydatów do tego, aby świadomie i konsekwentnie wypełniali we wspólnocie kościelnej oraz w świecie zadania właściwe świeckim jako uczniom i świadkom  Chrystusa. Charakter sakramentu bierzmowania ściślej wiąże z Chrystusem i Jego Kościołem oraz jest podstawą uzdolnienia i zobowiązania do udziału w liturgii i misji apostolskiej Kościoła. Zachęca się więc rodziców, aby od chwili przyjęcia dziecka w rodzinie, realizując zobowiązania podjęte i uroczyście zadeklarowane podczas liturgii chrztu świętego, nie ustawali w trudach formowania katolickiej postawy swoich dzieci przez świadome uczestnictwo w praktykach religijnych.

PRZYGOTOWANIE do BIERZMOWANIA

Bierzmowanie może przyjąć osoba ochrzczona, wierząca, praktykująca systematycznie wiarę (niedzielna Msza Święta, spowiedź, Komunia Święta, codzienna modlitwa, nabożeństwa: różańcowe majowe czerwcowe, rekolekcje), żyjąca w zgodzie z zasadami moralności chrześcijańskiej, biorąca udział w spotkaniach przygotowujących do udzielenia tego sakramentu. Taka praktyka życia religijnego potwierdza dojrzałość, potrzebną do przyjęcia sakramentu bierzmowania.

 

Kandydat do bierzmowania przyjmuje następujące obowiązki i zasady:

 

1. Uczestniczy we Mszach świętych w niedziele i tzw. święta nakazane.

W tym roku należy odpowiednio zaplanować obecność na Mszy świętej ze względu na obostrzenia epidemiczne (w naszym kościele może przebywać ograniczona liczba osób na jednej Mszy świętej. Pamiętamy, aby zakrywać usta i nos, wchodząc do kościoła dezynfekujemy ręce.)

2. Jest systematyczny i zaangażowany w szkolnej katechezie. 

Katecheta wyraża zgodę (pozytywną opinię) na przyjęcie bierzmowania przez kandydata. 

3. Daje dobre świadectwo chrześcijańskiego życia.

Dotyczy to nie tylko Parafii, ale także rodziny, szkoły i innych miejsc.

4. Systematyczny i zaangażowany udział w spotkaniach dla kandydatów.

Trudno zrozumieć kandydata, który deklaruje chęć przygotowania się do Sakramentu Bierzmowania, a potem nie uczestniczy sumiennie w tym przygotowaniu. To trochę tak, jakby zapisać się na kurs prowadzący do zdobycia prawa jazdy i nie chcieć się uczyć, ani przepisów ani jazdy ;-). W związku z tym dwukrotna nieusprawiedliwiona nieobecność na spotkaniach lub nieobecność (nawet usprawiedliwiona) na wielu spotkaniach jest rozumiana jako rezygnacja z przygotowania w tym roku.  

5. Kandydat zachowujący się nieodpowiednio na spotkaniu (np.: rozmowy, śmiechy, przepychania, przeszkadzanie innym, niewykonywanie poleceń prowadzącego) może zostać wyproszony. Sytuację taką traktuje się jako nieobecność na spotkaniu bez możliwości usprawiedliwienia.

6. Kandydat powinien wykazać się znajomością pytań katechizmowych, pacierza oraz wiedzą na temat bierzmowania. Wiedzę tę zdobywa się najczęściej na katechezie w szkole.

7. Kandydat do bierzmowania otrzymuje materiały do osobistej pracy. Brak systematycznej pracy w oparciu o materiały jest rozumiany jako rezygnacja z przygotowania w tym roku. Osoby nieobecne na spotkaniu zobowiązane są w najbliższym możliwym czasie odebrać swoje materiały w kancelarii parafialnej (w godzinach urzędowania).

8. Spotkania wszystkich kandydatów odbywać się będą przeciętnie raz w miesiącu w kościele parafialnym. Terminy kolejnych spotkań podawane będą w ogłoszeniach parafialnych i na spotkaniach oraz na stronie internetowej parafii w odpowiedniej zakładce. Obowiązek dowiadywania się o terminie spotkania spoczywa na kandydacie. Obecność na tych spotkaniach jest obowiązkowa.

9. W drugiej części przygotowania kandydaci podzieleni zostaną na małe grupy. Spotkania w małej grupie, pod kierunkiem animatora, (nie księdza) odbywać się będą raz w miesiącu. Ewentualne nieobecności należy usprawiedliwiać przed spotkaniem, a nie po nim.

10. Wypełnione deklaracje składamy do skrzynki pocztowej Parafii pw. św. Piotra. ul. Ks. Sz. Chodowicza 1. Po złożeniu deklaracji zostaniesz (telefonicznie lub mailowo) zaproszony z rodzicem na rozmowę z kapłanem. Ustalimy dogodny termin spotkania.

Temat: Dlaczego pragniecie podjąć przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania i jakie kandydat ma wobec Niego oczekiwania? (Prosimy pamiętać o maseczkach i dezynfekcji rąk.)

11. Usprawiedliwienia.

Usprawiedliwienie nieobecności powinno mieć miejsce przed spotkaniem. Wyłącznie w sytuacjach losowych, dopuszcza się usprawiedliwienie do 7 dni po spotkaniu.

12. Dobro duchowe kandydata jest najważniejszą zasadą w przygotowaniu.

UWAGA! Niedopuszczalna jest – skądinąd spotykana – sytuacja w której kandydat przychodzi na Mszę św. lub spotkanie i zamiast w nim uczestniczyć, stoi poza kościołem lub miejscem spotkania, a na koniec przychodzi po potwierdzenie, że uczestniczył.

Takie postępowanie dyskwalifikuje kandydata z dalszego udziału w przygotowaniu do bierzmowania!

 

SPOWIEDŹ

6:30 do 6:55 przed poranną Mszą świętą

17:30 do 17:55 przed wieczorną Mszą świętą

oraz podczas każdej Mszy świętej i w tzw. "święta nakazane".




30
listopada
sobota
Święto św. Andrzeja, apostoła
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
Iz 49, 1-6
Psalm responsoryjny:
Ps 19, 2-3. 4-5ab (R.: 5a)
Drugie czytanie:
Rz 10, 9-18
Werset przed Ewangelią:
Mt 4, 19
Ewangelia:
Mt 4,18-22

Patroni:

  • św. Andrzej,
  • św. Mirocles,
  • św. Tugdual Pabu,
  • bł. Jan z Vercelli,
  • bł. Fryderyk Ratisbon,
  • św. Cuthbertus Mayne,
  • bł. Aleksander Crow,
  • bł. Michał Ruedas Mejías i 6 towarz.,
  • bł. Józef Otín Aquilé,
  • bł. Ludwik Roch Gientyngier

Liturgia na dzisiaj:

Pierwsze czytanie

Iz 49, 1-6
Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: «Tyś Sługą moim, w tobie się rozsławię».

Ja zaś mówiłem: «Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą».

A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.

I rzekł mi: «To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».

Psalm responsoryjny

Ps 19, 2-3. 4-5ab (R.: 5a)
Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce ziemi.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Drugie czytanie

Rz 10, 9-18
[2. czytanie do wyboru zamiast pierwszego]

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia.

Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».

Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. «Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».

Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: «Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę».

Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: «Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?» Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.

Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: «Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa».

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Mt 4, 19
Alleluja, alleluja, alleluja

Pójdźcie za Mną,
a uczynię was rybakami ludzi.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mt 4,18-22
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Krzyż św. Andrzeja (X) to nie „iks” tylko „Chi” jak Christos

Krzyż św. Andrzeja (X) to nie „iks” tylko „Chi” jak Christos  

Ewangelie, choć niewiele w nich miejsc, które opowiadają o św. Andrzeju, to jednak pokazują bogactwo jego osobowości. Zaraz u początków publicznej działalności Jezusa ma miejsce scena, w której widać, jak dwóch ludzi podąża za Jezusem. Jednym z nich jest właśnie Andrzej. Jezus odwracając się dostrzega ich i pyta: „Czego szukacie?” W Andrzeju i w tym drugim (nieznanym z imienia) Jezus dostrzegł ludzi, którzy czegoś szukali. Dziś także: wiele osób jest poszukujących. Czego szukają? – dobrej szkoły, pracy, wielkiej miłości życia.

Współcześnie życie jest poplątane. Podważa się wartość rodziny, autorytet szkoły i Kościoła. W tym pogmatwaniu wiele osób szuka czegoś głębszego: sensu życia, prawdziwych autorytetów, szuka… prawdy. Andrzej szukając, odnalazł Nauczyciela. Na pytanie Jezusa „Czego szukacie?”, Andrzej zwraca się wymownym określeniem: „Rabbi – to znaczy Nauczycielu”. Andrzej dostrzega, że to właśnie Jezus może go wiele nauczyć, dlatego nazywa Go rabbim, nauczycielem.

Andrzej pyta dalej: „gdzie mieszkasz?” Chce z Jezusem spędzić czas, chce z Nim przebywać, chce stać się Jego uczniem. Jezus z prostotą i otwartością mówi: „Chodźcie a zobaczycie”. Ewangelista dopowiada: „A oni poszli i zobaczyli, gdzie mieszka i tego dnia pozostali u Niego”. Andrzej, szukając prawdy i sensu, zostaje zaproszony do mieszkania Jezusa. My także jesteśmy zaproszeni. Każdemu z nas Pan Jezus mówi: Chodź i zobacz. Zaprasza nas do siebie; czyli dokąd? Zaprasza nas do wspólnoty Kościoła, bo On, zmartwychwstały Pan, we wspólnocie Kościoła żyje i mieszka.

Andrzej i jego towarzysz rzeczywiście zostali z Jezusem. Przeżywali radość przebywania z Nim i coraz bliższego poznawania Jezusa. Andrzej był tak przepełniony radością z odnalezienia Jezusa i spotkania z Nim, że pobiegł do swojego brata Piotra i zawołał: „Znaleźliśmy Mesjasza – to znaczy Chrystusa”. Na początku spotkania Jezus był dla Andrzeja – Nauczycielem, potem Piotrowi powiedział: „Znaleźliśmy Mesjasza”. Mesjasz to ktoś ważniejszy niż nauczyciel. Nauczycieli jest wielu, Mesjasz – jest jeden. Im dłużej przebywa się z Jezusem, tym lepiej się Go poznaje. Warto zatem z Jezusem przebywać: na modlitwie, adoracji, Eucharystii, by w ten sposób lepiej Go poznać.

Z tamtego wydarzenia płynie jeszcze jeden impuls: ewangelizacyjny. Andrzej odkrywszy prawdę o Jezusie od razu poszedł podzielić się nią ze swoim bratem. Mało tego: przyprowadził go do Jezusa. Wiary nie wolno zachowywać jedynie dla siebie, trzeba się nią dzielić, trzeba ją odważnie głosić. Nie trzeba iść daleko, warto i trzeba rozpocząć od własnej rodziny. Jakże ważne są wewnątrzrodzinne rozmowy na tematy wiary: ze współmałżonkiem, z dziećmi, z rodzeństwem. Może ktoś nam bliski stoi z dala od Boga, może ktoś jest poszukujący, może ktoś czeka, aby go przyprowadzić do Boga.

Przejdźmy do innego fragmentu z Ewangelii, pozornie niewiele znaczącego. Kiedyś w pobliżu Jezusa (a działo się to w Jerozolimie) znaleźli się pewni Grecy, którzy chcieli się z Nim spotkać. Zwrócili się w tej sprawie do apostoła Filipa: Panie, chcemy ujrzeć Jezusa. Filip z kolei poszedł z tą sprawą do Andrzeja i razem udali się do Jezusa. Andrzej i Filip okazali się pośrednikami między Jezusem a Grekami. Obydwaj zresztą mieli greckie (nie hebrajskie) imiona. Andrzej pochodził z Galilei, która miała niemałe kontakty z Grecją. Wszystkie te fakty leżą u podstaw wielkiej misji Andrzeja. Już po zesłaniu Ducha Świętego rozpoczął działalność apostolską wśród Greków. O Grekach przyjmujących wiarę mówi inny apostoł: Paweł, w Liście do Rzymian. Jak Piotr powędrował do Rzymu, tak Andrzej ewangelizował świat grecki. Spotkanie Andrzeja z Grekami oraz jego dalsza misja w świecie greckim pokazują, że w głoszeniu Ewangelii Andrzej nie zatrzymał się na własnej rodzinie i poszedł dalej. To wszystko stanowi kolejne wezwanie dla nas. Mamy głosić prawdę Ewangelii w społeczeństwie: w zakładach pracy, firmach, szkołach, na uczelniach. W takich miejscach trzeba być świadkami Jezusa i Jego apostołami. Może w określonych sytuacjach okażemy się dobrymi pośrednikami między konkretnymi ludźmi a Jezusem, tak jak Andrzej był pośrednikiem dla Greków. Oni mieli wielkie pragnienie zobaczenia Jezusa i Andrzej im to umożliwił. Jeśli o kimś wiemy, że ma takie pragnienie, to powinniśmy pomóc w jego realizacji. Może temu służyć zwykła rozmowa na tematy wiary, czasem może będzie potrzebna jakaś głębsza argumentacja. 

Na koniec trzeba powiedzieć o jeszcze jednym: św. Andrzej wzywa nas do takiej odwagi wiary, która nie cofa się nawet przed męczeństwem. Piotr, jego brat zginął śmiercią męczeńską w Rzymie, według tradycji przybity do krzyża głową do dołu. On, Andrzej zginął w Patrasie, w Grecji także przybity do krzyża, którego ramiona skrzyżowano ukośnie. Stąd mamy znak drogowy: krzyż św. Andrzeja. Jest to znak w kształcie litery X, którą po grecku należy czytać jako „chi”, a „chi” jest pierwszą literą greckiego imienia „Christos”. W ikonografii chrześcijańskiej grecka litera „Chi”, wyglądająca jak „X”, zawsze była symbolem Chrystusa, czyli Mesjasza. Tak jak Andrzej całym życiem wskazywał na Chrystusa, którego na początku rozpoznał jako Mesjasza, tak krzyż św. Andrzeja jest wprost znakiem Chrystusa. I my powinniśmy codziennie składać świadectwo o Jezusie, a nawet powinniśmy być gotowi na męczeństwo.

 
Pełny tekst czytań...

W 1987 r. bp Edward Materski podjął decyzję o powstaniu nowej parafii na rozbudowywanym radomskim osiedlu Gołębiów II. W 1988 r. ks. Mieczysław Marchewka zbudował tymczasową kaplicę... Czytaj dalej

Ogłoszenia

Intencje

Aktualności

Bierzmowanie

PLaceholder
Ministranci
PLaceholder
Oaza
PLaceholder
Domowy Kościół
PLaceholder
Skauci Europy
PLaceholder
Chór Parafialny
PLaceholder
Schola Dziecięca
PLaceholder
Rodzina Różańcowa
PLaceholder
Facebook Parafialny